Destansı mücadelesi çağdaş tarihin akışını değiştiren bir adamın şanlı mirasını anan yıldönümü, Kasım 2009'da BM Genel Kurulu tarafından seçildi ve ilk kez 2010 yılında kutlandı. Genç bir hukuk öğrencisi olarak Mandela, Güney Afrika'daki sömürgecilik karşıtı ve ırkçılık karşıtı politikalara katıldı ve o sırada Afrika ülkesinde apartheid'e karşı mücadelenin ön saflarında yer alan Afrika Ulusal Kongresi'ne katıldı. Renkli Güney Afrika halkının ezilen hakları için mücadeleye öncülük ederek, grev, boykot ve sivil itaatsizlik yöntemlerine güvendi. Şiddetsizliği desteklemesine rağmen, rejimin acımasız uygulamaları nedeniyle, zalimlere karşı silahlı mücadeleye başvurmak zorunda kaldı. Devrimci simge birkaç kez tutuklandı ve en az dört kez yargılandı; Robben Adası, Pollsmoor Hapishanesi ve Victor Verster Hapishanesi arasında bölünmüş 27 yıldan fazla hapis cezasına çarptırıldı. Mandela, 1980'lerde hapsedilmesinin ardından, dünyanın en ünlü siyasi mahkumu, apartheid'e karşı direnişin sembolü ve insanların eşitliği ile adalet ideallerini benimseyen ve benimseyen milyonlar için bir simge haline geldiğinde uluslararası üne kavuştu. 1990'da serbest bırakıldıktan sonra, apartheid'i sona erdirmek için müzakerelere katıldı ve sonunda Mandela'nın Afrika Ulusal Kongresi'ni zafere götürdüğü ve cumhurbaşkanı olduğu 1994'teki ilk demokratik seçimlere yol açtı. Her yerde baskıcı rejimler altında yaşayan insanların haklarını şiddetle savundu, sınır ötesi katılımı ve dayanışmayı teşvik etti. Mandela, Siyonist işgale karşı Filistin mücadelesinin sadık bir destekçisiydi ve 1960'ların başlarına kadar Filistin liderliğiyle bağlar kurdu. Mandela ve Afrika Ulusal Kongresi'ne göre, Filistinliler ve Yasir Arafat "silah arkadaşları" idi ve hem silahlı hem de silahsız Siyonist varlığa karşı mücadelelerini desteklediler. 1990 yılında hapishaneden serbest bırakıldıktan sadece on altı gün sonra Mandela, Zambiya'da Arafat ile bir araya geldi. O zamanlar Filistin liderinin "eşsiz bir sömürgecilik biçimine karşı savaştığını ve mücadelesinde başarılar dilediğini" söylediği aktarıldı. "Güney Afrika'da ve İsrail'de benzersiz bir sömürgecilik biçimi altında yaşadığımız için mücadelemiz ile Filistin Kurtuluş Örgütü'nün (FKÖ) mücadelesi arasında birçok benzerlik olduğuna inanıyorum." dedi. O yılın ilerleyen zamanlarında Mandela, Güney Afrikalıların "Filistinlilerle özdeşleştiklerini", çünkü İsrail rejiminin "işgal altındaki topraklarda temel insan haklarını bastırma" hakkına sahip olduğuna inanmadıklarını söyledi. Siyonist rejimi, "işgal altındaki topraklarda savunmasız ve masum Arapları katlettiklerini ve bunu kabul edilebilir olarak görmüyoruz" diyerek azarladı. 1999'da Filistin de dahil olmak üzere Batı Asya bölgesini gezdi ve Güney Afrikalıların ve Filistinlilerin mücadelesi arasında paralellikler kurdu. "İki halkımızın, Filistinlilerin ve Güney Afrikalıların tarihleri o kadar acı verici ve dokunaklı şekillerde örtüşüyor ki, kendimi yurttaşlar arasında yoğun bir şekilde evde hissediyorum" dedi. "İki kurtuluş hareketimiz arasındaki uzun süredir devam eden kardeşlik bağları şimdi iki hükümet arasındaki ilişkilere dönüşüyor." Mandela'nın insan hakları savunucusu olarak itibarı ve Filistin'e ve dünyadaki diğer ezilen halklara verdiği sağlam destek, Batılı rejimler ve Tel Aviv tarafından iyi karşılanmadı. Mandela'nın reddettiği lobicilik desteği karşılığında kendisini Arafat'tan açıkça uzaklaştırmaya çağrıldı ve Filistin yanlısı mücadeleye verdiği destekte kararlı kaldı. Güney Afrika'nın efsanevi ırkçılık karşıtı simgesinin torunu Nkosi Zwelivelile Mandela, Mayıs ayında Press TV web sitesine verdiği röportajda, Güney Afrikalıların İsrail işgali altındaki toprakların kurtuluşu için mücadelelerinde Filistinlilerin kahramanca direnişinden ilham aldıklarını söyledi. Güney Afrikalı milletvekili, "Büyükbabamın dediği gibi, (apartheid karşıtı) mücadelenin en karanlık günlerinde, onlar (Filistinliler) bizi desteklediler ve bizimle yan yana durdular" dedi. Batı medyasında, Mandela'nın Filistinlilerle yaptığı toplantılar ve İran'a yaptığı geziler "tartışmalı" olarak görüldü ve apartheid'e karşı zaferi, Batı tipi liberal demokrasinin zaferi olarak gösterilmeye çalışıldı. İlginçtir ki Mandela, ölümünden yalnızca birkaç yıl önce, 2008'de ABD "terör" listesinden çıkarıldı ve aynı insanlar daha sonra ölümü üzerine başsağlığı dilediler ve onu bir kahraman olarak selamladılar.

Kudüs Haber Ajansı - KHA | kudushaber.com.tr