Kanadalı düşünür Michael Brecher, "Dünya Siyasetinde Kriz" adlı kitabında krizi, ülkelerin önemli değer ve çıkarlarının tehdit edildiği, hükümetlerin bir kriz ortaya çıktığında gafil avlandıkları şeklinde tanımlıyor. Michael Brecher krizin hiddet ve şiddetini belirlemek için jeostratejik önem, krizin konusu, aktörler arasındaki şiddet, aktörlerin çokluğu, eşitsizlik ve büyük güçlerin müdahale derecesi olmak üzere altı göstergenin belirleyici olduğunu belirtiyor.
Michael Brecher'in Gazze savaşıyla ilgili teorisinin uygulanması, başlangıçtaki fikrin aksine bu savaşın neden devam ettiğini ve sona ermesinin beklenmediğini gösterir.
Birinci neden Gazze'nin jeostratejik önemidir. Gazze küçük bir şerit ama işgal altındaki Filistin'in yakınında yer alıyor ve Batı Asya bölgesindeki ana direniş merkezlerinden biri olarak kabul ediliyor. Dolayısıyla Siyonist rejimin Gazze'deki yenilgisi bu rejim açısından kabul edilemez.
İkinci sebep ise krizin konusudur. Gerçek şu ki, Gazze savaşının asıl sorunu Siyonist rejimin kaybedilen itibarıdır. Bu rejimin yüksek askeri ve istihbarat güvenilirliği ve genel anlamda caydırıcılığı vardı ancak Aksa Tufanı operasyonu bunların hepsini yok etti. Bu arada rejimin son 100 gün içinde Hamas'tan tutuklularını serbest bırakamaması Tel Aviv'in istihbaratının güvenilirliğini daha da sorguladı.
Üçüncü sebep ise oyuncular arasındaki şiddet. Aksa Tufanı operasyonunda 1500'den fazla Siyonist öldürüldü. Bu konu, nüfus sorunuyla karşı karşıya olan ve işgal altındaki topraklarda halkın desteğini askeri doktrininin temel dayanaklarından biri haline getiren Siyonist rejim açısından da kabul edilemez bir meseledir. Aynı zamanda Siyonist rejimin Gazze'ye karşı uyguladığı şiddet oranı, eşi benzeri görülmemiş düzeydedir ve bu da pratikte şiddetin ve soykırımın devam etmesinden korkmamasını sağlamıştır.
 Dördüncü neden aktörlerin çeşitliği ve çokluğudur. Savaşın iki ana aktörü Siyonist rejim ve Hamas hareketi olmasına rağmen savaş aktörleri bununla kısıtlı kalmıyor. Amerika ve bazı Avrupa ülkeleri resmi olarak Siyonist rejimin yanında yer alırken, Yemen ve Lübnan Hizbullah'ı da bu savaşta Gazze ve Hamas'a destek veriyor. Bir krizin aktörlerinin sayısı çok olduğunda, krizi sona erdirecek bir anlaşmaya varma olasılığı azdır. Ancak Gazze savaşının uzamasının temel nedeni aktör sayısı değil, Siyonist rejimin ve ABD'nin askeri hedeflerini gerçekleştirememesi önemli bir faktör.
 Beşinci neden bağdaşmazlıktır. Siyonist rejimin ve Hamas'ın askeri gücü eşit olmadığı gibi hatta yakın bile değil. ABD ve birçok Avrupa ülkesi tarafından tam olarak desteklenen Siyonist rejim, donanım açısından Hamas hareketiyle kıyaslanamaz. Tarafların askeri güçlerindeki eşitsizlik savaşın uzamasında önemli bir etkendir.
Son olarak altıncı faktör ise büyük güçlerin müdahale düzeyidir. Büyük güçlerin Gazze savaşına müdahalesi sadece deklarasyon ve siyasi destek şeklinde olmamış, Amerika, İngiltere, Almanya ve Fransa Gazze'ye karşı verilen savaşın bir tarafı olmuş ve Siyonist rejimin Gazze'ye karşı işlediği suçları meşru savunma olarak görmekteler. Bu yaklaşım Gazze savaşının uzamasında önemli ve temel bir etken olup, bu güçler savaşı bitirmek konusunda ciddi bir irade göstermedikçe Siyonist rejimin Gazze'ye yönelik savaşı bitmeyecek gibi görünüyor.

parstoday