Suudi Arabistan ile ABD arasındaki daha geniş bir dizi anlaşmanın bir parçası olarak, Suudi Arabistan ile İsrail arasındaki ilişkilerin olası normalleşmesine yönelik ilerleme kaydedildiğine dair artan raporlar var. Washington ile Riyad arasındaki son görüşmeler, iki ülkenin Suudi Arabistan'ın taleplerinden biri olan bir savunma anlaşması imzalama olasılığını gündeme getirdi. Bu da, ABD'nin böyle bir güvenlik garantisini yalnızca Suudi Arabistan'a sağlamasının zor olacağı varsayımıyla, İsrail ile ABD arasında bir savunma anlaşması sorununu bir kez daha gündeme getiriyor. Bir savunma anlaşması, iki veya daha fazla ülkenin güvenliğine karşılıklı bağlılığı ifade eder. Japonya, Güney Kore, Avustralya, Yeni Zelanda, Filipinler ve 31 NATO üyesi, aralarında önemli farklılıklar olmasına rağmen, ABD ile savunma anlaşmaları imzaladı. Amerika Birleşik Devletleri tarafından imzalanan son ikili anlaşma (NATO ittifakının genişlemesinin aksine) 1960 yılında Japonya ile yapıldı. O zamandan beri, ABD bu üstün stratejik taahhüdü üstlenmekten kaçındı ve sadece daha sınırlı güvenlik garantileri sağladı. İsrail Başbakanı David Ben-Gurion, daha 1950'lerde ABD ile bir savunma anlaşması imzalamaya çalıştı. O zamandan beri, başbakanlar Rabin, Peres ve Barak, bunu, Filistinliler veya Suriye ile barış anlaşmalarına dahil olacak tavizler karşılığında İsrail için bir tür güvenlik ve siyasi tazminat ve İsrail kamuoyu arasındaki tavizlerin bedelini hafifletmenin bir yolu olarak gördüler. Başbakan Netanyahu da Eylül 2019 İsrail seçimleri fikrini gündeme getirdi. Fakat güvenlik teşkilatı geleneksel olarak bir savunma anlaşmasına itiraz etmiştir. Önemi İsrail ile ABD arasındaki bir savunma anlaşması, "özel ilişkinin" nihai ifadesi olacak, ilişkiyi resmi olarak ulusal stratejilerinin bir parçası olarak kuracak ve uzun ömürlü olmasını sağlayacaktır. ABD ile yapılacak bir savunma anlaşması, İsrail'in rakiplerine karşı caydırıcılığını güçlendirecek ve Amerika'nın İsrail'in varlığına olan uzun vadeli bağlılığı, İran'ın nükleer hale gelmesi durumunda potansiyel olarak gerekli garantiler ve hatta birden fazla nükleer aktöre sahip bir Orta Doğu'nun ortaya çıkması durumunda potansiyel olarak gerekli garantiler konusundaki farkındalıklarını derinleştirecektir. ABD ile bir savunma anlaşmasına muhalefet, öncelikle İsrail'in hareket özgürlüğünü kaybedeceği ve ABD'ye dünya çapında yardım etme ve örneğin Çin, Rusya ve Ukrayna'ya yönelik küresel politikasını destekleme konusunda karşılıklı bir taahhütle bağlı olacağı korkusuna dayanıyor. Bununla birlikte, pratikte, İsrail ile ABD arasındaki işbirliği zaten o kadar derindir ki, İsrail nadiren ABD'ye danışmadan ve pratikte onayını almadan herhangi bir askeri veya siyasi eylemde bulunur. Bugün İsrail halihazırda ABD'nin küresel politikasını destekliyor. Resmi bir müttefik olarak, İsrail'in gelişmiş Amerikan silahlarına ve benzersiz teknolojilerine erişimi uzun vadede garanti altına alınacak ve böylece İsrail'in zaman içindeki niteliksel askeri üstünlüğü korunacaktır. Politika Önerileri Suudi Arabistan'ın ABD ile savunma anlaşması talepleri İsrail için de bir fırsat penceresi yaratıyor. İsrail, geleceğin zorluklarını, özellikle nükleer bir İran'ı ve birden fazla nükleer aktörün bulunduğu bir Orta Doğu'nun olası ortaya çıkışını ele almak için tasarlanmış tutarlı bir stratejinin parçası olarak ABD ile bir savunma anlaşması imzalamaya çalışmalıdır. Daha da önemlisi, bir savunma anlaşması, İsrail'in ulusal güvenliğinin merkezi bir ayağını oluşturan ABD ile uzun vadeli "özel ilişkisini" güçlendirecektir. Bu ilişki, İsrail'in politikasının Filistin meselesi üzerindeki giderek aşındırıcı etkisinin yanı sıra ABD'deki, özellikle liberal çevrelerdeki tektonik demografik eğilimler nedeniyle bugün zaten gergin durumda. Bir savunma anlaşması, İsrail'e iki partili destek ve gelecekteki yönetimlerin güvenliğine olan bağlılığını sağlamayı kolaylaştıracaktır. Şu anda Ortadoğu'da sürmekte olan hızla değişen stratejik koşullarda İsrail, ABD önderliğinde bir bölgesel stratejik mimariyi teşvik etmek için savunma anlaşmasından yararlanmalıdır. Böyle bir bölgesel stratejik mimarinin kurulması, ABD müttefiklerinin bölgedeki Amerikan müdahalesinin azalmasına ilişkin endişelerini hafifletecektir. İsrail'in Hizbullah, Hamas ve terörist tehditlerle başa çıkmak için ABD ile bir savunma anlaşmasına ihtiyacı yoktur ve ABD de bunlarla başa çıkma yükümlülüğünü üstlenmek istemeyecektir. Bu nedenle, İsrail'in bu tehditler karşısında hareket özgürlüğünü korumak ve ABD'nin küresel savaşlarına doğrudan müdahil olmak zorunda kalmamak için, anlaşmanın içeriği, ABD'nin Japonya, Güney Kore ve Avustralya ile yaptığı ve yalnızca kendi bölgelerini kapsayan anlaşmalar gibi, aşırı ve varoluşsal tehditlerle ve Ortadoğu bölgesi ile sınırlı olmalıdır. Anlaşma, ABD'nin İsrail'in niteliksel askeri avantajına (QME) olan bağlılığını sağlamlaştırmalı ve gelecekteki askeri yardım konusunu ele almalıdır. İsrail, bu anlaşmalarda alışılageldiği gibi, tarafların meşru müdafaa ve yasal süreçlerine göre hareket etme haklarının korunmasını sağlamalı ve böylece istisnai durumlarda bazı bağımsız eylemler için bir açıklık bırakmalıdır. Diğer müttefikler gibi, İsrail de gerekirse ABD'nin dünyadaki harekatlarına askeri katkısının niteliğine karar vermekte özgür olacaktır. Tıbbi yardım, sivil savunma ve hava savunması gibi alanlarda yardım uygun olacaktır. Anlaşmanın müzakere edilmesi, hem savunma sanayi işbirliği konusunu hem de İsrail'in ABD'nin dünyada teşvik ettiği teknolojik ittifaklardaki yerini gündeme getirmek için bir fırsat yaratıyor.

Kudüs Haber Ajansı - KHA | kudushaber.com.tr