NAAT‘I MEKTUBAT-I HUMEYNİ'Yİ KEBİR!

Ey İmam !
Sana naat  ile başlasın bu name-i Mukaddime
Ki ilahi ummandan gelen bad-ı Sabah idin
Bu ümmeti be-umud‘a, Ruzigar-ı ahı Sabbah idin
Son sözü söyleyim en evvel, satvetin övgüsü ne haddime.

Ey İmam!
Nice Meddah-ı Mahirler, satveti sabr-ı cesaretin överler senin
O şir-i Yezdan nazarın uhdesine selavat-e sünne-i selefinin
Söylenirken Qum ve Necefteki celal u heybetin
Elh-i vela u vera rivayetinde dahi şa‘yandır münevverin         
Toplanırken Cemel, Sıffin ve Nehrevan ehli      
Tank u tüfek hurucuyla yanında saddam’ın
Senin bundaki dirayetin delail-i Aliyyel Murtezaydı en evvelin

Ey İmam !
Dediler ki  imam ölmüş, inkılaba da okunsun bir sela!?
Hameneyi'nin, senin makanına olan liyakatin misali
Vallahi zülfikar‘ın Muhammed“ten Aliye intikaliydi cihana

Ey İmam!
Müsebbibi kavgayı mezhep ile itham ederdiler güya seni
Senin, “la şarkiyye la garbiyye, illa islamiyye“ nidan!
Misali Muhammedin, Cebel-i ebu kubeys'teki ‘‘feggu regabe‘‘si
Zalimin zulmüne çatılan her du çatık kaşların arası
Hacer‘in safa u merve sayyındaki havf u reca‘sıydı ehl-i imana 

Ey İmam!
Ayanı Avam-ı geda, Kerbela türbetini sıla bellemiş,
Senin “Ey mustez‘afini cihan“ nidayı nefesin,
Muntezir-i Mehdiye giden rah-e kıyamdı, zumera-i mele-i ala‘ya.

Ey İmam!
Ne Cemaleddin ve İkbal ne‘de Müderrisi‘nin
Senden özge kimseye yoktu muradı,
Şeriati‘nin hayat-ı kadiminde ‚‘‘tasviri Ali‘‘sin ararken
Senin cemalin sırrı ayine-i ula-i Ali'ydi tarik-i hakka  uyana

Ey İmam!
Sana, senden sonra bıraktığın miras namına 
Hınç ile çektiler Dımeşk`te zamane Zeyneplerini, kuçe u bazara
Yemende ki muhiplerin katledilirken Al-i Sufyani Suud elinden,
Soysuz soylular; her defasında dediler ki kazara.
Seni sevdiğin söylese de yarenlerin, her köşe u bucakta
Hikmetmi dir ne, her nedense ne?! 
Getirir oldular ruz-i Kuds`ün Pazar'a!

Ey İmam!
Çok minnet göğüsledi Beheşti u Murtezan
Keza Çamran‘ın, Recayi u Musevi-yi Abbasın
Lakin hasedinden çatlasın ehli ehadis-i müfessiri malum!
Sana kem söz söyleyen dir munafigiyn u  mufasigun!

Ey İmam!
Ne deyim?
Misali ehl-i Siffin hukeması, 
Zamane-i alleme-i ahbariyyun
Övermiş meğer senin tasvirin, bi-hakkın,
Oysa Hakikatte hakikatin, lübbül lübabıydı bana.

Ey İmam!
Kıraat eylerken Kuran-ı Kadim‘den Sure-i Şuara‘yı
Sen gördüm tasviri teşbihi bila Kelim-i Musa‘yı
Sen ki “sırrı salat“ında katleyledin  dil-i rubayı
Zeynel‘in giryan-ı çeşm’inden aldın dest ab-ı isa'yı
Taa  ki mana-yı seyr u sulukta miracındı ehl-i beyt-i mustafayı

Ey İmam!
Şeb-i yelda da Haydar-i Kerrar misalin
Serz eyledin tenha-i kuyuya visal‘in
İsmail  gibi çölde zemzem-i zülal'in
Vakta ki taa vakti Yusuf-i Fatime  ricalin

Ey İmam!
Senin tasfir-i tevsirin Kur’an u kıraatın,
Hayaliydi Bağ-ı, sine-i arif'an'a hayatın!
Okuyanlar okudu; Bostan-e irfani Mektebi Ali-yi
Zemheri vurdu bu turfan-i edebi faniyi

Ey İmam!
İsa-i bir nef'a-i nefes idin
Ey Ruhullah, ayine-i Ruh-ul İsa!
Ey evlad-e kazım-e musa!
İlm-i izar’ınla beyyine-i Al-i Ya-sin‘din
Şahittir buna cümle muhibban‘ın
Desdurun; uyun-il Rıza-il ahbar‘ın

Ey İmam!
Ol misali İbrahim, elindeki tespihin, didiştin çang ile ceng‘e,
Putperestler; mezhep u din adına, girdiler renkten renge!
Zindanlarda çentik düştüler talebe u ashabın duvarlara
Yakup‘dan, Yusuf‘dan, Eyyüp‘den,Zeynep‘den asırlara
Cenabı Cemail-i Cemil-i sabrın remizdi yaren-i yarınlara

Ey İmam!
Sen yine gel rüya da olsa, o cemal-i celal’in,
Yaktı dürr-i defterim o zat-i mukaddes Kemal‘ın
Kalem naçar, kelam nakıs olsa da varsın olsun
Tevvella u teberra dergahında canı can‘ız hamd olsun 
O Rabbe, ki şirkten ve dahi münkerden pak‘ız ruhun şad olsun!

Ey İmam!
Yer evimiz alev-i yangın u giryan içre
Sine döverler cümle mazlum u mustazaflar, isyan içre
Dağ ber dağ “vel fecr-i vel eyalin“in şavkında 
Zeynepler hala giryan-ı ah u vaveyla Şam diyarında
Hasret kaldık Mekteb-i mehdiyyi Muntezar varisi Kıyamına senin nazarında 

Ey İmam! 
Yıkılıp, o şanlı kıyamınla tağut Şah, gitse de siccine
Erenlerin geceler de hal-i hayal ile Kudüste miraca
Ümmettin hal-i pür melalidir böyledir hala
Al-i Firavun icazesi ile gidiliyor keza hacca!

Ey İmam!
Dediler Humeyni ölmüş
inkılabi islamiye ye de rahmet ola
Senden miras alan Hamaneyi“nin daveti
Muhammedi ezandaki hayyal es sela dır mana
Farkı yoktur Hameneyi`nin, Humeyni‘yi kebir den
Mirasındı, Muhammed den  Ali'ye evvel Allah!
Senin timsalin illa Muhammed u Ali`dir billah

Ey İmam!
Pir-i cemeran‘dın vahyi kıssayı ‘‘sure-i fecr‘‘den
zuhur ettin veliyyi fakih-i naib-i Mehdi‘den
Diyarı Humeyn`den, bilad-ı İran bezminden
Müjde sendin! 
Son imam cenab-ı Mehdi den

Ey İmam!
Adem, Nuh, İbrahim keza Musa, 
İsa, Muhammed ve dahi Ali`den
Cümle evliya u enbiya‘nın seyr-i suluk ehlinden
cenabı cem-i cem eylemiştin, aşikardı her halinden

Ey İmam!
Sensin, Havz-ı Kevser, ana Fatıma‘dan!
Hizbullahtır, bıraktığın bize mirastan
Varisin‘dir bilad-i Lübnan sorulur Nasrullah‘tan
Geliyor teng u tetik ceng u cidal nidası
Evlad-ı Uveysin, Yemenli Ensarullahtan

Ey İmam!
Sonu gelmez bir desitanı rastandın
Necm-i süreyyadaki imanı yansıtandın
El yevm, misali hudhud-i süleymanın
Bilad-i Rum‘dan ahbar u raviyanın!

Ey Humeyni! 
Ümmeti Müzzemmil-i Mustafa ya divane idin
Dar-us selâm’a dair bir hikâyetin var idin
Sırr-ı Nefsin Vahdeti Vahitte pür u pak idin
İlm-i ledun bab’ın da bir kenz-i kemal idin
Sorun ehl-i Qum şehrine, cevher-i cevad idin
Musa-i Kazım-ı kamil varisi, masum-u fatima makberin, hamisi idin 

Ya Eyyu hen Nas!
Bu imam ki Humeyni'yi Kebir idi
O‘nun her sözü bir hüccet yani delil idi
Adem den Hateme dek devr-i daim idi
bila ahir Acem ehli, o‘nunla kıyam eyledi

Ya Eyyu hen nas!
Zelil oldu Şah`ın zulmü zeyliyat-ı
ve devrildi tac u tahtı, şom kalktı
Adem’in insaniyet Mektebi
Humeyniyi Kebir'in velayeti,
Hilafet-i Kubradan Çıkıp rah‘a 
Taa o günden evrildi ebed-i ervaha.

Ey CAN!
Kır kalemi, kıs sesi, kes kelamı
Bilmezmisin ki ab-ı kevserdir Humeyni‘yi Kebir! 
sonu gelmez destan-ı seyr-i sureyyadandır, bunu iyi bil
Sense Rah-e Rahmanda habbe-i handansın haddin bil

Ey imam!
Bilirim bu ne curret-i cuheladır dersin?!
Ne söylerse söylesin, ruz-i mahşerde
Al-i Muhammed ‘‘liva ul hamd‘‘ında
Bana tevessül u tevella-i temenna edersin!

Desdur ver, ey İmamı Ümmet!
Deyim ki son dem-i kelamda
selam olsun sana her zamanda
Ey Varisi Huseyn!
Ey hakk-el yakiyn!
Ey rah-i Mustagiym!
Ey naib-i Bakiyetullah!
Selam sana ey İmam-ı Hizbullah 
Doğduğun, yaşadığın ve dahi, 
yeniden dirileceğin güne!

Muhammed CAN
Frankfurt/mayis 2019